یک منبع مطلع در استان مازندران در گفت‌وگو با ایندیندنت فارسی خبر داد ماموران اداره اطلاعات استان مازندران فرزانه برزه‌کار، مادر عرفان رضایی را که در اعتراض‌های ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در آمل کشته شد، روز یکشنبه ۱۲ شهریور در مراسم ترحیم جواد روحی، جوان جان‌باخته در زندان نوشهر، پس از ضرب‌وشتم شدید بازداشت کرده‌اند.
بر اساس این گزارش، ماموران هنگام بازداشت، سر فرزانه برزه‌کار را به خودرو حکومتی کوبیدند و سپس این مادر دادخواه را زیر مشت و لگد گرفتند. گفته می‌شود او را به بازداشتگاه اداره اطلاعات ساری که میان فعالان سیاسی استان مازندران به «شکنجه‌گاه تیرکلا» معروف است، منتقل کرده‌اند. در حال حاضر از وضعیت سلامتی فرزانه برزه‌کار و اتهام‌های مطرح‌شده علیه او یا زمان برگزاری دادگاه احتمالی‌اش هیچ خبری در دست نیست.
دستگاه‌های امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی در یک ماه اخیر و در آستانه سالگرد خیزش سراسری، شمار زیادی از اعضای خانواده‌های کشته‌شدگان اعتراض‌های اخیر را که دادخواه خون فرزندان و بستگانشان بوده‌اند، بازداشت کرده‌اند.
بازداشت همراه با خشونت مادر عرفان رضایی یک روز پس از سالروز تولد پسرش رخ داد؛ زمانی که او با قاب عکس فرزند جان‌باخته‌اش در دست، برای ابراز همدردی با خانواده جواد روحی در آرامستان روستای کلیکان آمل حضور یافت.
نزدیکان جواد روحی به ایندیپندنت فارسی گفتند که این پسر جوان بامداد ۹ شهریور به علت «شکنجه‌های زیادی که پیش از آن در بازداشتگاه اداره اطلاعات ساری متحمل شده بود»، در زندان نوشهر جان باخت و اعضای خانواده روحی ماموران امنیتی جمهوری اسلامی در استان مازندران را مسئول مستقیم «قتل» این جوان معترض می‌دانند.
مادر عرفان رضایی پیش از این در اردیبهشت ماه در گفت‌وگویی با ایندیپندنت فارسی تاکید کرده بود که از فشارهای امنیتی و تهدیدهای سرکوبگران علیه خود هراسی ندارد و تا زمانی که زنده است، برای دادخواهی خون فرزندش فریاد خواهد زد.
برزه‌کار در آن گفت‌وگو افشا کرد که قاتل فرزند او و غزاله چلابی، دیگر کشته‌شده خیزش سراسری در روز ۳۰ شهریور در آمل، فردی به نام «ک.ن» از نیروهای سازمانی و سرکوبگر جمهوری اسلامی در مازندران است که در حال حاضر متواری است.
عرفان رضایی نوایی، متولد ۱۳۸۰، یکی از معترضان به جمهوری اسلامی بود که روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در آمل، بر اثر شلیک دو گلوله نیروهای سرکوبگر از فاصله نزدیک، به قتل رسید. ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است که عرفان رضایی را ساعتی قبل از کشته شدن در حال پاره کردن بنر تصویر علی خامنه‌ای در یکی از خیابان‌های آمل نشان می‌دهد.
فرزانه برزه‌کار از زمان به قتل رسیدن فرزندش در آمل تلاش کرده صدای اعتراض و دادخواهی‌اش را به گوش همگان برساند و در این راستا بارها در شبکه‌های اجتماعی علیه مقامات جمهوری اسلامی افشاگری و تظلم‌خواهی کرده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در آخرین نمونه، او در روز تولد فرزند جاوید‌نامش در تماس تلفنی با مادر مهرگان زحمتکش، دیگر جان‌باخته خیزش انقلابی، گفته بود: «مطمئنم روز آزادی فرا خواهد رسید.» فرزانه برزه‌کار یازدهم مرداد هم با انتشار ویدیویی در اینستاگرام نوشت: «تو می‌توانی احساسات دیگرم را پایمال کنی، اما بدان انتقام باقی است. آری انتقام از این دم برایم از روشنی روز و غذا لذیذتر است.»
این مادر دادخواه روز اول تیر با انتشار ویدیویی در اینستاگرام، خطاب به کسانی که قصد تخریب مزار فرزندش را داشته باشند، هشدار داد: «شرف نداشته همه‌تان را بر باد خواهم داد. دست کثیف و نگاه پلیدتان از مزار فرزندم دور باد.»
جواد روحی که ۳۵ سال داشت و اهل آمل بود، همان روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در اعتراض‌های مردمی نوشهر حضور یافته بود که به اتهام توهین به مقدسات و همدستی در آتش زدن کیوسک پلیس بازداشت شد؛ اما بنا به گفته اعضای خانواده‌اش به ایندیپندنت فارسی و همچنین تایید وکیلش، با وجود شکنجه‌های زیاد در بازداشتگاه اداره اطلاعات ساری، هیچ‌گاه این اتهام‌ها را نپذیرفت و به همین دلیل حکم سنگین سه بار اعدام او خردادماه سال جاری در شعبه نهم دیوان‌‌عالی کشور به دلیل نبود مدارک و ادله کافی علیه متهم، نقض شد.
دو تن از دوستان و بستگان جواد روحی روز ۹ شهریور در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی افشا کردند: «شدت شکنجه جواد به‌قدری زیاد بود که در اولین ملاقاتش با اعضای خانواده در زندان نوشهر، پدر و مادر جواد او را نشناختند؛ بس که لاغر شده بود. همین شکنجه‌های سخت مانند ضربات سخت به بدنش، خوراندن داروهای مشکوک یا آویزان کردن از سقف جواد را به نارسایی کلیوی مبتلا و بی‌جان کرده بود. در یک ماه اخیر هم بنا به گفته هم‌بندی‌ها و اعضای خانواده، وضعیت جسمانی جواد به‌شدت وخیم بود اما علی‌رغم اطلاع ماموران اطلاعاتی و قاضی پرونده از در خطر بودن جان او، با اعطای مرخصی درمانی یا آزادی مشروطش مخالفت کردند و آن‌قدر عزیزمان را شکنجه دادند تا بمیرد.»
اکنو به جز فرزانه برزه‌کار، مادر عرفان رضایی، معصومه آذری، وحید کیا، هلیا کیا و امیر کیا که مادر، پدر، خواهر و همسر حنانه کیا هستند، ماشاالله کرمی، پدر محمدمهدی کرمی، منوچهر بختیاری و ناهید شیرپیشه، پدر و مادر پویا بختیاری، مهسا یزدانی، مادر محمدجواد زاهدی، کوروش وزیری، همسر شیرین علیزاده، و فواد چوبین، دایی آرتین رحمانی، نیز از جمله خانواده‌های دادخواهی‌اند که همچنان در بازداشت نیروهای امنیتی به سر می‌برند. در این میان هلیا کیا، خواهر حنانه کیا که سال گذشته در نوشهر کشته شد، تنها ۱۶ سال سن دارد.
